Από το Στάλινγκραντ στο Αφρίν

Από το Στάλινγκραντ στο Αφρίν - Οι Κούρδοι ετοιμάζονται να κάνουν την πόλη... Στάλινγκραντ για να αντιμετωπίσουν τον τουρκικό στρατό

Γράφει η Ιωάννα Ηλιάδη

Την ώρα που οι κάννες των τουρκικών αρμάτων μάχης  εκκαθαρίζουν τα περίχωρα του Αφρίν, όλα δείχνουν ότι οι Κούρδοι ετοιμάζονται να κάνουν την πόλη …Στάλινγκραντ, για να τους αντιμετωπίσουν. Το πέρασμα από την ύπαιθρο σε μάχες μέσα σε κατοικημένες περιοχές, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και εξαιρετικά επικίνδυνο για τον επιτιθέμενο.

Πριν από λίγες ημέρες Κούρδος πρώην διοικητής δυνάμεων στο συριακό έδαφος, δήλωνε ότι οι δυνάμεις της κουρδικής πολιτοφυλακής στην Συρία έχουν στραφεί σε τακτικές ανταρτοπολέμου για να αντιμετωπίσουν τον τακτικού τουρκικό στρατό στην επιχείρηση “κλάδος ελαίας”.

Οι Κούρδοι οργανώθηκαν ως τακτικός στρατός τα τελευταία τρία χρόνια, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το ISIS. Τώρα επανέρχονται ουσιαστικά στον ανταρτοπόλεμο, τον οποίον έχουν άλλωστε εξασκήσει για μεγάλο διάστημα στις περιοχές της ανατολικής Τουρκίας, απέναντι στα τουρκικά στρατεύματα.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η δήλωση του Κούρδου ότι θα οχυρωθούν μέσα στην πόλη, κάτι που παραπέμπει ευθέως στην πιθανότητα να δούμε έναν πόλεμο μέσα σε κατοικημένη περιοχή, ο οποίος έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Πρόκειται στην ουσία για μάχη τριών διαστάσεων, καθώς τα κτίρια δίνουν τη δυνατότητα δράσης σε ελεύθερους σκοπευτές, ενώ στο ιστορικά έχει χρησιμοποιηθεί και το αποχετευτικό δίκτυο για να κυκλωθούν τα στρατεύματα του αντιπάλου που είχαν εισβάλει στην πόλη.

Η ύπαρξη  ελεύθερων σκοπευτών, οι αντιαρματικές παγίδες με Α/Τ (αντιαρματικά) βλήματα, η κάλυψη εντός κτιρίων, η χρήση εκρηκτικών για παγίδευση θέσεων, η ναρκοθέτηση οδών, η κίνηση μιας ομάδας από κτίριο σε κτίριο, η κίνηση Τ/Θ (τεθωρακισμένων) σχηματισμών μέσα στις πόλεις και πώς αυτοί πρέπει να αλληλοεπικαλύπτονται, είναι μόνο μερικές από τις ιδιομορφίες του αγώνα εντός κατοικημένων περιοχών.

Οι πόλεις με την κατάλληλη προεργασία μπορούν πραγματικά να μετατραπούν σε απόρθητα φρούρια και να ανακόψουν την προέλαση του εχθρού καθώς θα αποτελούν «αγκάθια» στα μετόπισθέν του.

Η μάχη του Στάλινγκραντ

Η πρώτη φορά που στην παγκόσμια ιστορία συναντάμε μάχες μέσα σε κατοικημένες περιοχές, είναι η περίφημη μάχη του Στάλινγκραντ το 1942. Ο Χίτλερ ήθελε να καταλάβει το Στάλινγκραντ, καθώς ήταν βιομηχανικό κέντρο στην περιοχή του ποταμού Βόλγα, ενώ επίσης άνοιγε τον δρόμο στις πετρελαιοφόρες πηγές του Καυκάσου.




Η επίθεση των Γερμανών στην πόλη είχε και προπαγανδιστικό χαρακτήρα – η πόλη έφερε το όνομα του τότε Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν. Γι’ αυτό τον λόγο, εξάλλου, οι δύο ηγέτες διέταξαν τις δυνάμεις τους να κρατήσουν τις θέσεις τους «πάση θυσία» Τον Νοέμβριο, το μεγαλύτερο μέρος της πόλης βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή. Στις 19 Νοεμβρίου 1942 , οι Σοβιετικοί αντεπιτέθηκαν (Επιχείρηση «Ουρανός») και περικύκλωσαν 250.000 στρατιώτες της 6ης γερμανικής  Στρατιάς.

Οι Ρώσοι  πίσω από τα οδοφράγματα ή ενεδρεύοντας στα στόμια των υπονόμων ή πίσω από οπές και μικροανοίγματα των υπογείων, μπορούσαν να εξουδετερώσουν τα γερμανικά άρματα, χρησιμοποιώντας διάφορα όπλα και μέσα. Μάχονταν από τετράγωνο σε τετράγωνο, από όροφο σε όροφο, σε κάθε δωμάτιο, για την κυριαρχία των διαδρόμων, της εισόδου, του υπογείου και του κλιμακοστασίου. Απωθούμενοι στο τέλος ενός τετραγώνου, μετά από συνεχή πάλη όλη την ημέρα, τη νύκτα επανέρχονταν στην αρχή του μέσα από τους υπονόμους και πάλι, και η πάλη ξανάρχιζε με μεγαλύτερη ένταση.

Στις 18 Νοεμβρίου η ολική εξάντληση και η έλλειψη πυρομαχικών επέβαλαν τη διακοπή του αγώνα. Τη νύκτα, έπαψαν οι πυροβολισμοί και οι εκρήξεις και οι αντίπαλοι άρχισαν όπως συνήθως να αποσύρουν τους τραυματίες τους. Την επομένη δεν επαναλήφθηκε η πάλη. Ένας τρομερός πάταγος κάλυψε τη βοή της μάχης του Στάλινγκραντ. Ήταν ο βροντερός φραγμός των δύο χιλιάδων πυροβόλων του Ρωσικού Στρατού, ο οποίος είχε αρχίσει την αντεπίθεση.

Οι σύγχρονες πόλεις ως πεδία μάχης

Πολλαπλά τα πρόσφατα παραδείγματα συγκρούσεων μέσα σε πολυπληθή αστικά συγκροτήματα, έγραφε ο Ιπποκράτης Δασκαλάκης,  υποστράτηγος εα και Διευθυντής Μελετών του ΕΛΙΣΜΕ. Γκρόζνυ-Τσετσενία, Λωρίδα της Γάζας, Χαλέπι, Μοσούλη και Ράκκα είναι τα πλέον προβεβλημένα πεδία συγκρούσεων των τελευταίων 20 ετών. Πολλά τα κοινά σημεία αλλά σημαντικές και οι διαφορές σε κάθε περίπτωση. Ως ένα πρώτο κοινό σημείο διακρίνουμε τη σύγκρουση ενός τακτικού στρατού με ανταρτικές ομάδες καλά οργανωμένες και εξοπλισμένες.

Επιπλέον, οι ανταρτικές ομάδες διαπνέονται από υψηλό ηθικό και αίσθημα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας που πηγάζουν από μια βαθιά προσήλωση σε εθνοτική ή θρησκευτική ιδεολογία. Η τελευταία περίπτωση καθιστά την αντιμετώπιση τους ακόμη δυσκολότερη καθόσον διακατέχονται από πλήρη περιφρόνηση έναντι του θανάτου σε συνέπεια της «ιεραποστολικής» τους αποστολής.

Το Αφρίν θα γίνει Στάλινγκραντ;

Κανένας δεν μπορεί να δηλώσει βεβαιότητα για το αποτέλεσμα μιας τέτοιας αναμέτρησης. Οι πολιορκημένοι Κούρδοι γνωρίζουν από ανταρτοπόλεμο και ίσως να έχουν αναπτύξει και τακτικές για συγκρούσεις μέσα σε κατοικημένες περιοχές. Από την άλλη, ο τουρκικός στρατός δεν έχει δοκιμαστεί σε τέτοιες συνθήκες, πλην από τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που κάνει στην ανατολική Τουρκία. Κλειδί στην αναμέτρηση θα είναι σίγουρα οι άμαχοι, ενώ εκτιμάται ότι δεν θα είναι υπόθεση μερικών ημερών ο έλεγχος της πόλης.

Πηγή: slpress.gr