Ίμια: Τα χρώματα της παραπληροφόρησης και του πολέμου - Πώς οι φανατικοί από όλες τις πλευρές εκμεταλλεύονται και διαστρεβλώνουν το γεγονός
Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, υποναύαρχος ε.α.
Μένω έκπληκτος από την συνεχιζόμενη καπηλεία του γεγονότος της σύγκρουσης της Τουρκικής ακταιωρού με το Ελληνικό περιπολικό του Λιμενικού σώματος.
Άνθρωποι χωρίς γνώσεις επί του αντικειμένου, βγαίνουν στα κανάλια και χάριν του 15λεπτου της δημοσιότητας υπερβάλλουν στις εκτιμήσεις τους, πλειοδοτώντας σε εθνικο-πολεμικές κορώνες.
Ένα συμβάν σύγκρουσης δύο πλοίων (των οποίων και τα δύο πληρώματα φαίνεται να έχουν κάνει λάθη από πλευράς ναυτικών χειρισμών), διογκώνεται, χωρίς καν να εξετασθεί τεχνοκρατικά από συγκεκριμένη ερευνητική επιτροπή για ναυτικά ατυχήματα, και εκλαμβάνεται με σιγουριά ως πρόθεση εμβολισμού για βύθιση και πρόκληση θανάτων.
Οι φανατικοί και από τις δύο πλευρές εκμεταλλεύονται και διαστρεβλώνουν το γεγονός. Οι μεν βλέπουν στο περιστατικό αυτό ηρωϊκή πράξη του κυβερνήτη του Ελληνικού πλοίου, και οι άλλοι επίδειξη ισχύος και ικανότητας του Τούρκου.
Ένα γεγονός βαμμένο με διαφορετικά χρώματα από τις δύο πλευρές, τα μαύρα και κόκκινα χρώματα της παραπληροφόρησης και του πολέμου.
Και η πλειονότητα του δημοσιογραφικού κόσμου για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού της, επαναλαμβάνει τις ανερμάτιστες υποθέσεις και απόψεις, τις φιλοπολεμικές κραυγές και τους αλαλαγμούς.
Το περιστατικό αυτό όμως, ακόμη και αν δεν το χρωματίσουμε, επειδή έρχεται στη συνέχεια όσων έχουν συμβεί τελευταία με την Τουρκία, μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε με σύνεση και αποφασιστικότητα την πολιτική μας, την εξωτερική πολιτική μας (όχι μόνο με την Τουρκία αλλά στο σύνολό της), τα διεθνή ερείσματά μας και την ρητορική μας, ώστε να πάψουμε να σερνόμαστε πολιτικά ως ενεργούμενα άλλων, και να καθιστάμεθα έρμαια αδιευκρίνιστων γεγονότων και ατυχών συγκυριών.
Οι ατυχείς δηλώσεις Κοτζιά, Καμένου αλλά και του Α/ΓΕΕΘΑ, η αντιφατική συμπεριφορά Τσίπρα, αλλά και πολλών κυβερνητικών και μη πολιτικών στελεχών, καθώς και οι πολεμικοί αλαλαγμοί από κάποιους πολιτικούς και πρώην στρατιωτικούς, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτε, αλλά αυξάνουν τις τριβές της σύγκρουσης.
Οι δηλώσεις των δημόσιων λειτουργών ως αρχή, πρέπει να γίνονται με φειδώ και με κάποιο συντονισμό τέλος πάντων.
Οι ανεύθυνοι εθνικολαϊκιστές που πλειοδοτούν με την παρουσία τους στα ΜΜΕ, θα συνεχίσουν να κάνουν κακό με όσα λένε, αλλά σε μία Δημοκρατία με ελευθερία λόγου, μπορούν να εκφράζονται όλες οι απόψεις. Είναι έργο των δημοσιογράφων να αναδείξουν την αξιοπιστία των γεγονότων και τις αντοχές των απόψεων, αλλά και κάθε πολίτη ξεχωριστά για να ενημερωθεί πολύπλευρα και αβίαστα.
Γιατί όσο κακό κάνει η υποχωρητικότητα και ο κατευνασμός ενός επιθετικού αντιπάλου, άλλο τόσο κάνει και η κλιμάκωση που εμπεριέχεται εγγενώς σε κάθε σύγκρουση, όταν αυτή καθίσταται ανεξέλεγκτη.
Όσον αφορά τις αμυντικές ικανότητες της χώρας, φυσικά και πρέπει να τις ενισχύσουμε, όπως και τις επιχειρησιακές μας δράσεις και τις τακτικές, για να αντιμετωπίσουμε τις παλιές και νέες προκλήσεις, φυσικά και πρέπει να προετοιμαστούμε μεθοδικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες ως χώρα, για κάθε ενδεχόμενο σύγκρουσης.
Και όλα αυτά όχι επειδή συρθήκαμε στη σύγκρουση άβουλα και παθητικά από τις συγκυρίες, ούτε επειδή μας παρέσυραν προς αυτήν την κατεύθυνση κάποιοι ανεύθυνοι προβοκάτορες, αλλά ακριβώς για να την αποτρέψουμε να συμβεί και αν χρειαστεί να μπορούμε να την κερδίσουμε.
Γράφει ο Στέλιος Φενέκος, υποναύαρχος ε.α.
Μένω έκπληκτος από την συνεχιζόμενη καπηλεία του γεγονότος της σύγκρουσης της Τουρκικής ακταιωρού με το Ελληνικό περιπολικό του Λιμενικού σώματος.
Άνθρωποι χωρίς γνώσεις επί του αντικειμένου, βγαίνουν στα κανάλια και χάριν του 15λεπτου της δημοσιότητας υπερβάλλουν στις εκτιμήσεις τους, πλειοδοτώντας σε εθνικο-πολεμικές κορώνες.
Ένα συμβάν σύγκρουσης δύο πλοίων (των οποίων και τα δύο πληρώματα φαίνεται να έχουν κάνει λάθη από πλευράς ναυτικών χειρισμών), διογκώνεται, χωρίς καν να εξετασθεί τεχνοκρατικά από συγκεκριμένη ερευνητική επιτροπή για ναυτικά ατυχήματα, και εκλαμβάνεται με σιγουριά ως πρόθεση εμβολισμού για βύθιση και πρόκληση θανάτων.
Οι φανατικοί και από τις δύο πλευρές εκμεταλλεύονται και διαστρεβλώνουν το γεγονός. Οι μεν βλέπουν στο περιστατικό αυτό ηρωϊκή πράξη του κυβερνήτη του Ελληνικού πλοίου, και οι άλλοι επίδειξη ισχύος και ικανότητας του Τούρκου.
Ένα γεγονός βαμμένο με διαφορετικά χρώματα από τις δύο πλευρές, τα μαύρα και κόκκινα χρώματα της παραπληροφόρησης και του πολέμου.
Και η πλειονότητα του δημοσιογραφικού κόσμου για να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού της, επαναλαμβάνει τις ανερμάτιστες υποθέσεις και απόψεις, τις φιλοπολεμικές κραυγές και τους αλαλαγμούς.
Το περιστατικό αυτό όμως, ακόμη και αν δεν το χρωματίσουμε, επειδή έρχεται στη συνέχεια όσων έχουν συμβεί τελευταία με την Τουρκία, μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε με σύνεση και αποφασιστικότητα την πολιτική μας, την εξωτερική πολιτική μας (όχι μόνο με την Τουρκία αλλά στο σύνολό της), τα διεθνή ερείσματά μας και την ρητορική μας, ώστε να πάψουμε να σερνόμαστε πολιτικά ως ενεργούμενα άλλων, και να καθιστάμεθα έρμαια αδιευκρίνιστων γεγονότων και ατυχών συγκυριών.
Οι ατυχείς δηλώσεις Κοτζιά, Καμένου αλλά και του Α/ΓΕΕΘΑ, η αντιφατική συμπεριφορά Τσίπρα, αλλά και πολλών κυβερνητικών και μη πολιτικών στελεχών, καθώς και οι πολεμικοί αλαλαγμοί από κάποιους πολιτικούς και πρώην στρατιωτικούς, όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτε, αλλά αυξάνουν τις τριβές της σύγκρουσης.
Οι δηλώσεις των δημόσιων λειτουργών ως αρχή, πρέπει να γίνονται με φειδώ και με κάποιο συντονισμό τέλος πάντων.
Οι ανεύθυνοι εθνικολαϊκιστές που πλειοδοτούν με την παρουσία τους στα ΜΜΕ, θα συνεχίσουν να κάνουν κακό με όσα λένε, αλλά σε μία Δημοκρατία με ελευθερία λόγου, μπορούν να εκφράζονται όλες οι απόψεις. Είναι έργο των δημοσιογράφων να αναδείξουν την αξιοπιστία των γεγονότων και τις αντοχές των απόψεων, αλλά και κάθε πολίτη ξεχωριστά για να ενημερωθεί πολύπλευρα και αβίαστα.
Γιατί όσο κακό κάνει η υποχωρητικότητα και ο κατευνασμός ενός επιθετικού αντιπάλου, άλλο τόσο κάνει και η κλιμάκωση που εμπεριέχεται εγγενώς σε κάθε σύγκρουση, όταν αυτή καθίσταται ανεξέλεγκτη.
Όσον αφορά τις αμυντικές ικανότητες της χώρας, φυσικά και πρέπει να τις ενισχύσουμε, όπως και τις επιχειρησιακές μας δράσεις και τις τακτικές, για να αντιμετωπίσουμε τις παλιές και νέες προκλήσεις, φυσικά και πρέπει να προετοιμαστούμε μεθοδικά και χωρίς τυμπανοκρουσίες ως χώρα, για κάθε ενδεχόμενο σύγκρουσης.
Και όλα αυτά όχι επειδή συρθήκαμε στη σύγκρουση άβουλα και παθητικά από τις συγκυρίες, ούτε επειδή μας παρέσυραν προς αυτήν την κατεύθυνση κάποιοι ανεύθυνοι προβοκάτορες, αλλά ακριβώς για να την αποτρέψουμε να συμβεί και αν χρειαστεί να μπορούμε να την κερδίσουμε.
No comments
Post a Comment