Τι πέτυχε το συλλαλητήριο και πως διαμορφώνεται η επόμενη ημέρα

Τι πέτυχε το συλλαλητήριο και πως διαμορφώνεται η επόμενη ημέρα - Αποτίμηση αλλά και εκτιμήσεις για το πώς θα επηρεάσει το Σκοπιανό

Ιστορικά, η διπλωματία των συλλαλητηρίων, οσάκις έχει δοκιμαστεί έχει αποτύχει, καθώς το πολιτικό σύστημα αδυνατεί να τα εκμεταλλευτεί και υποτάσσεται σε αυτά, με μόνη -ίσως- διαφορά την ψήφιση του τελευταίου Μνημονίου, όπου η πίεση εταίρων και συμμάχων οδήγησε σε πολιτική συναίνεση η οποία υπερέβη τη λαϊκή αγανάκτηση.


Αν και η παρούσα κατάσταση έχει πολλές ομοιότητες με εκείνη των Μνημονίων, έχει και ουσιαστικές διαφορές, καθώς το DNA του πολιτικού συστήματος έχει εμπλουτιστεί με τις πρόσφατες εμπειρίες, ενώ υπάρχει ακόμα αρκετός χρόνος, ο οποίος νομοτελειακά φθείρει κινήματα και αποδυναμώνει κοινωνικούς αυτοματισμούς, ενώ προσφέρει ικανά περιθώρια διαχείρισης των αντιδράσεων.

Το γεωπολιτικό πόκερ στην περιοχή βρίσκεται σε σημείο καμπής, ενώ η ταύτιση NATO και ΕΕ οδηγεί αναπόφευκτα σε αλληλεπικάλυψη ζητημάτων, έστω κι αυτή δεν είναι πρόδηλη ή δεν αναγνωρίζεται. Επίσης οι πολιτικές δυνάμεις καλούνται να τοποθετηθούν απέναντι στο επαναδιατυπωμένο δίλημμα “Δύση VS Ρωσίας”. Συνεπώς, τα Βαλκάνια, για ακόμη μια φορά στην ιστορία τους, θα αποτελέσουν το “σκληρό σύνορο” της Ευρωατλαντικής Συμμαχίας με τη Ρωσία και των συμμάχων της.



Η άνοδος της ακροδεξιάς σε χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και τα συνεπακόλουθα προβλήματα στη λειτουργία της ΕΕ είναι ενδεικτικές των προβλημάτων που εγείρονται στα σημεία ενδιαφέροντος της Ρωσίας, προμηνύοντας ένα ιδιαίτερα ταραχώδες εξάμηνο, για την Ελλάδα την πΓΔΜ και τα δυτικά Βαλκάνια.

Το πολιτικό σύστημα και το πολιτικό προσωπικό καλούνται -πλέον- να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων σταθμίζοντας αφενός το πολιτικό κόστος και αφετέρου τις επιπτώσεις της μη-λύσης του προβλήματος.

Όπως έχει επισημάνει, εγκαίρως, το Crisis Monitor, το Σκοπιανό μπορεί να αναδειχθεί σε παράγοντα-σκανδάλη πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, αφενός γιατί το δέλεαρ της πολιτικής εκμετάλλευσης της χαοτικής κοινωνικής αντίδρασης είναι μεγάλο, αλλά και επειδή τα διακομματικά χαρακτηριστικά της, μπορούν να οδηγήσουν σε πολιτικές ανακατατάξεις και ανατροπές εντός των υφιστάμενων πολιτικών σχηματισμών, ακόμα και σε δημιουργία νέων.



Ως εκ τούτου, το πολιτικό ρίσκο ενισχύεται και οι δυνάμεις που προωθούν το σενάριο της λύσης καλούνται να προβούν στις απαραίτητες ενέργειες για τη διασφάλιση της πολιτικής σταθερότητας, η οποία συνδέεται άμεσα με την κοινωνική συνοχή.

Το βασικό μήνυμα, που εξέπεμψε το πλήθος παραμένει θολό, καθώς ουδείς γνωρίζει το πραγματικό διακύβευμα, ενώ και δυναμική του είναι επίσης αμφισβητούμενη καθώς δεν είχε πολιτική αλλά α-πολίτικη βάση, προσομοιάζοντας σε μεγάλο βαθμό στους αγανακτισμένους της πλατείας Συντάγματος.

Η μεγάλη συγκέντρωση κόσμου και η συμπόρευση όλων των βουλευτών ΝΔ, ΑΝΕΛ του νομού Μακεδονίας καθώς και της Εύας Καϊλή, με τους χρυσαυγίτες και τους κάθε λογής “ψεκασμένους” καταδεικνύουν τη δυναμική του, ωστόσο αυτό αποτελεί ακριβώς και το βασικό πρόβλημα, καθώς ο υπερκομματικός χαρακτήρας του συλλαλητηρίου το καθιστά ευάλωτο προοδευτικά, καθώς οι παράγοντες κομματική ταυτότητα και πολιτικές συμμαχίες θα βαρύνουν στη διαδικασία λήψης αποφάσεων.



Διπλωματικά, η κυβέρνηση καλείται να εκμεταλλευτεί την αντίδραση στην κατεύθυνση επίτευξης μιας βιώσιμης αλλά αποδεκτής λύσης καθώς και στην επίτευξη αντισταθμιστικών ωφελημάτων που θα μπορέσουν, έστω και έμμεσα, να παίξουν ρόλο στην κοινωνία και στην αίσθηση ανάκτησης εθνικής κυριαρχίας, η οποία απωλέσθηκε λόγω των Μνημονίων.

Σε επίπεδο τακτικής, η Ρωσία, που είναι ο βασικός παίκτης που αντιδρά στην είσοδο της πΓΔΜ στο NATO, ενεργοποιείται -συνήθως- μέσω της ακροδεξιάς τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Η Μόσχα φαίνεται να έπαιξε το πρώτο της χαρτί, μετρώντας τις δυνάμεις της και “ξυπνώντας” τις εν υπνώσει επαφές στης στα media. Παράλληλα, νέα φιλορωσικά sites έχουν ξεπηδήσει το τελευταίο χρονικό διάστημα, καθώς το Κρεμλίνο διαμορφώνει τον επιθετικό του βραχίονα.

Διαβάστε τη συνέχεια στο crisismonitor.gr