Γιατί ο “Πόλεμος” ΗΠΑ με την Τουρκία πρέπει να ανησυχεί την Ελλάδα - Η Τουρκία στο ίδιο «τσουβάλι» με το Κατάρ λίγο πριν κατηγορηθεί για στήριξη της διεθνούς τρομοκρατίας
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*
Ενώ την ερχόμενη Δευτέρα έχει προαναγγελθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ θα μιλήσει επισήμως για τη νέα πολιτική ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλώσεις στις οποίες προέβη ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, αντιστράτηγος Μακμάστερ, με την ευκαιρία της συνάντησης με τον Βρετανό ομόλογό του, αποκαλύπτουν κάποιες… προσθήκες στη λίστα των αντιπάλων – έως και εχθρών – των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της οποίας φαίνεται πως υπάρχει και η Τουρκία, μια εξέλιξη κολοσσιαίας γεωστρατηγικής σημασίας, αφού θα επηρεαστούν οι εξελίξεις παγκόσμια.
Ο Μακμάστερ εξαπέλυσε τα συνήθη πυρά στη Ρωσία και την Κίνα τις οποίες αποκάλεσε ευθέως «αναθεωρητικές δυνάμεις» (revisionist powers), εγκαταλείποντας κάθε ανάγκη διπλωματικού «σερβιρίσματος» των διατυπώσεων, ενώ κατηγόρησε και το Ιράν ότι έχει στόχο την απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου.
Αν και η στάση απέναντι στις δυο πρώτες μεγάλες δυνάμεις δείχνει υπερβολικά συγκρουσιακή (confrontational), θα μπορούσε κανείς να την κατανοήσει καθώς βρισκόμαστε εν τω μέσω μιας μεταβατικής περιόδου η οποία θα λήξει όταν καθοριστούν οι νέες ισορροπίες του «μετά-μεταψυχροπολεμικού» (post post-Cold War) κόσμου, όπως αποκαλείται πλέον στη συζήτηση μεταξύ ειδικών των διεθνών σχέσεων.
Η Τουρκία μπαίνει στο ίδιο «τσουβάλι» με το Κατάρ και αμφότερες οι χώρες «υποβιβάζονται» στη λίστα των αντιπάλων των ΗΠΑ με τη σοβαρότατη κατηγορία της προώθησης και χρηματοδότησης του εξτρεμιστικού Ισλάμ, μια αναφορά η οποία στη διεθνή «αργκό» είναι ένα βήμα πριν την κατηγορία της στήριξης της διεθνούς τρομοκρατίας.
Και όλα αυτά, επειδή οι δυο χώρες θεωρούνται ηγέτιδες στο πλαίσιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Muslim Brotherhood) από τη στιγμή που τέθηκε υπό διωγμό, μετά το «φλερτ» της περιόδου Ομπάμα με υπουργό Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον, μια στρατηγική η οποία έπαιξε ρόλο στο ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης.
Μιας Αραβικής Άνοιξης η οποία ξέσπασε το 2011 και το 2013 οδήγησε στην εκλογή μετά από εκλογές μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην αιγυπτιακή προεδρία μετά την ανατροπή του ιστορικού ηγέτη Χόσνι Μουμπάρακ, μια εξέλιξη που έφερε τα πάνω κάτω στη Μέση Ανατολή.
Διαβάστε την εξαιρετική ανάλυση στην πηγή www.defence-point.gr
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ*
Ενώ την ερχόμενη Δευτέρα έχει προαναγγελθεί ότι ο Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ θα μιλήσει επισήμως για τη νέα πολιτική ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλώσεις στις οποίες προέβη ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας, αντιστράτηγος Μακμάστερ, με την ευκαιρία της συνάντησης με τον Βρετανό ομόλογό του, αποκαλύπτουν κάποιες… προσθήκες στη λίστα των αντιπάλων – έως και εχθρών – των ΗΠΑ, στο πλαίσιο της οποίας φαίνεται πως υπάρχει και η Τουρκία, μια εξέλιξη κολοσσιαίας γεωστρατηγικής σημασίας, αφού θα επηρεαστούν οι εξελίξεις παγκόσμια.
Ο Μακμάστερ εξαπέλυσε τα συνήθη πυρά στη Ρωσία και την Κίνα τις οποίες αποκάλεσε ευθέως «αναθεωρητικές δυνάμεις» (revisionist powers), εγκαταλείποντας κάθε ανάγκη διπλωματικού «σερβιρίσματος» των διατυπώσεων, ενώ κατηγόρησε και το Ιράν ότι έχει στόχο την απόκτηση πυρηνικού οπλοστασίου.
Αν και η στάση απέναντι στις δυο πρώτες μεγάλες δυνάμεις δείχνει υπερβολικά συγκρουσιακή (confrontational), θα μπορούσε κανείς να την κατανοήσει καθώς βρισκόμαστε εν τω μέσω μιας μεταβατικής περιόδου η οποία θα λήξει όταν καθοριστούν οι νέες ισορροπίες του «μετά-μεταψυχροπολεμικού» (post post-Cold War) κόσμου, όπως αποκαλείται πλέον στη συζήτηση μεταξύ ειδικών των διεθνών σχέσεων.
Η Τουρκία μπαίνει στο ίδιο «τσουβάλι» με το Κατάρ και αμφότερες οι χώρες «υποβιβάζονται» στη λίστα των αντιπάλων των ΗΠΑ με τη σοβαρότατη κατηγορία της προώθησης και χρηματοδότησης του εξτρεμιστικού Ισλάμ, μια αναφορά η οποία στη διεθνή «αργκό» είναι ένα βήμα πριν την κατηγορία της στήριξης της διεθνούς τρομοκρατίας.
Και όλα αυτά, επειδή οι δυο χώρες θεωρούνται ηγέτιδες στο πλαίσιο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας (Muslim Brotherhood) από τη στιγμή που τέθηκε υπό διωγμό, μετά το «φλερτ» της περιόδου Ομπάμα με υπουργό Εξωτερικών τη Χίλαρι Κλίντον, μια στρατηγική η οποία έπαιξε ρόλο στο ξέσπασμα της Αραβικής Άνοιξης.
Μιας Αραβικής Άνοιξης η οποία ξέσπασε το 2011 και το 2013 οδήγησε στην εκλογή μετά από εκλογές μέλους της Μουσουλμανικής Αδελφότητας στην αιγυπτιακή προεδρία μετά την ανατροπή του ιστορικού ηγέτη Χόσνι Μουμπάρακ, μια εξέλιξη που έφερε τα πάνω κάτω στη Μέση Ανατολή.
Διαβάστε την εξαιρετική ανάλυση στην πηγή www.defence-point.gr
No comments
Post a Comment