ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ: Η ζωή κάτω από τη θάλασσα - Συγκλονιστικό κείμενο

ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ: Η ζωή κάτω από τη θάλασσα - Μια συγκλονιστική περιγραφή! Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσετε!

Ένα κείμενο που γράφτηκε από τον Παναγιώτη Ράγκο, που υπηρέτησε σε υποβρύχια, ρίχνει φως στην ζωή των ανθρώπων που υπηρετούν σε αυτά. Το κείμενο γράφτηκε με αφορμή την τραγωδία του υποβρυχίου της Αργεντινής που χάθηκε μαζί με όλο το πλήρωμά του.

Δείχνει την αγωνία των "Υποβρύχιων", για τους "γενναίους" που χάθηκαν, αλλά ρίχνει και φως στην καθημερινότητα των πληρωμάτων κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το βρήκαμε δημοσιευμένο σε ομάδα στο Facebook. 

Είναι ένα κείμενο που σίγουρα πρέπει να διαβάσετε:



Δεν είμαστε όλοι ίδιοι...

Με αφορμή το τραγικό γεγονός, που έχει να κάνει με τον αφανισμό του αργεντίνικου υποβρυχίου βρίσκω χρόνο για να γράψω λίγα λόγια για την εμπειρία του να ζει κανείς σε ένα τέτοιο κόσμο.

Οι εικόνες είναι απ την πολύχρονη υπηρεσία μου σε τέτοιο όπλο και θα προσπαθήσω να τις μεταφέρω όσο πιο δυνατόν ρεαλιστικότερα.

Ακόμα και οι πιο σκληροπυρηνικοί ναυτικοί μας θεωρούν τρελλούς και αναφέρονται σε μας με δέος!

Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει στο πέτο του καρφιτσωμένο αυτό το μικρό χρυσό σύμβολο αξίζει το σεβασμό και την αναγνώριση γιατί είναι υποβρύχιος.

Πως αλλιώς θα μπορούσε άλλωστε να θεωρηθεί όταν εθελοντικά επιλέγει να περάσει μεγάλο μέρος της ζωής του κλεισμένος σε ένα χαλύβδινο ¨βαρέλι¨ και να εργάζεται ακούραστα μέχρι 45 μέρες σε βάθη που πολλές φορές ξεπερνούν τα 200 μέτρα;

Όταν μπαίνεις σε υποβρύχιο και κλείσει η καταπακτή ξέρεις πολύ καλά ότι δεν υπάρχουν πόρτες εξόδου σε περίπτωση κινδύνου.

Παρόλα αυτά κατεβαίνεις το τελευταίο σκαλοπάτι της πλωραίας σκάλας με υπερηφάνεια και γενναιότητα.

Ξέρεις ότι υπηρετείς κάτι που πολύ ελάχιστοι άνθρωποι θα μπορούσαν να το καταφέρουν και αυτό σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. Ξέρεις ότι ανήκεις σε μια ιδιάιτερη κάστα ανθρώπων που τη συντροφεύουν σημαντικά ιδανικά και αξίες και αυτό το κληροδότημα θα σε συντροφεύει για την υπόλοιπη ζωή σου.

Με το κέλευσμα ¨προετοιμασία καταδύσεως ¨ ακούς το τελευταίο κλακ της καταπακτής του σειλ και την αναφορά ¨κλεισμένη-ασφαλισμένη¨ . Τώρα ξέρεις ότι η επαφή με τον έξω κόσμο έχει διακοπεί. Αν είσαι τυχερός και περνάς από κάτω μπορείς να δεις την τελευταία ηλιακτίδα και αυτό ,αν είναι μέρα … Αν είσαι κλειστοφοβικός τότε είναι σίγουρο ότι θα έρθεις σε μικρή επαφή με τον δημιουργό σου!

Αν όχι τότε θα γεμίσεις τα πνευμόνια σου με τον ¨καθαρό¨υποβρύχιο αέρα και θα προχωρήσεις γενναία σε ένα μικρόκοσμο γεμάτο με μηχανήματα , ηλεκτρονικές συσκεύες ,επιστόμια , δίκτυα, κουμπιά,μετρητές, μικρούς και στενούς διαδρόμους! Δεν υπάρχει χώρος για σένα!

Το υποβρύχιο θυμίζει διαστημικό σκάφος και η ζωή σου σ αυτό προσομειώνει την ίδια αποστολή όπως και του αστροναύτη.

Μόλις κατεβείς στα 40 μέτρα όλα γίνονται ήρεμα. Ξεκινάει το επιχειρησιακό πρόγραμμα. Όλοι πια μπαίνουν στο ρυθμό της αποστολής. Η Θερμοκρασία σκάφους είναι σταθερή και η ατμόσφαιρα έχει την χαρακτηριστική οσμή . Εμείς τη λέγαμε ¨υποβριχιήλα¨.

Ξεκινούν οι βάρδιες , που είναι τετράωρες ή εξάωρες ενώ πολλές φορές διακόπτονται απ το σήμα του συναγερμού όταν η επιχείρηση μπαίνει σε φάση εκπαιδευτικού σχεδιασμού.

Στο υποβρύχιο εκπαιδεύεσαι πάντα. Η φύση του όπλου ορίζει ότι πρέπει να έχεις υψηλό δείκτη εκπαίδευσεως και ετοιμότητας συνεχώς .

Άλλο χαρακτηριστικό του όπλου είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα ιδιωτικό. Οι κουκέτες ύπνου δεν είναι παρά ένα παραλληλόγραμμο 0,60 Χ2,00 μέτρα και ύψος μόνο 60 εκατοστά. Ουσιαστικά είναι σαν να μπαίνεις σε ένα κουτί μεσαίου ψυγείου.

Και βέβαια το κρεββάτι αυτό το μοιράζεσαι. Το μοναδικό ιδιωτικό κομμάτι είναι ένα μικρό ντουλαπάκι που ίσα ίσα φτάνει να βάλεις τα εντελώς προσωπικά σου αντικείμενα.


Η ψυχαγωγία του πληρώματος εξαντλείται με ένα διάβασμα ενός καλού βιβλίου ή με την προβολή ταινιών DVD από μια μικρή τηλεόραση στο χώρο του τορπιλοστασίου.

Το πλήρωμα μοιράζεται τις δυο κοινόχρηστες τουαλέτες που για να τις χειριστείς χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Το μπάνιο είναι πολυτέλεια ειδικά αν ο πλους είναι πολυήμερος.

Η κουζίνα μικρή και το φαγητό (η μοναδική απόλαυση του πληρώματος) εκτός από προσυσκευασμένα τρόφιμα περιλαμβάνει όσπρια , ρύζι , ζυμαρικά και τις πρώτες μέρες του ταξιδιού φρέσκα λαχανικά και φρούτα.

Η ενδιαίτηση και εστίαση του πληρώματος γίνεται στο χώρο του τορπιλοστασίου δίπλα στο φόρτο των τορπιλών.

Οι υποβρύχιοι μπορεί να έχουν διαφορετικά επώνυμα αλλά μέσα στο σκάφος είναι μια μεγάλη οικογένεια. Μπορούν να ζουν μέσα στη σιωπή για μέρες και να μιλούν μόνο όταν είναι απαραίτητο , αλλά είναι οπλισμένοι από μια αόρατη δύναμη εμπιστοσύνης και άμιλλας .

Υπήρχε ένας ισχυρός δεσμός μεταξύ μας. Το "ο ένας για όλους και όλοι για έναν" είχε πλήρη εφαρμογή στην μικροκοινωνία μας. Δεν υπήρχαν ιδιωτικά απόρρητα και μυστικά.

Δεν είναι όλοι ικανοί να εργαστούν σε ένα υποβρύχιο. Απαιτεί μια συστηματική και νοητική προετοιμασία η οποία βοηθά το σώμα να ανταπεξέλθει στις πολύ δύσκολες συνθήκες της υποβρύχιας ζωής.Με το είδος της τεχνολογίας που έχουμε στα σύγχρονα υποβρύχια είμαστε όπως οι αστροναύτες σε ένα διαστημικό λεωφορείο.

 Η υπηρεσία αυτή θα δοκιμάσει τα όρια της ανθρώπινης αντοχής και πολλές φορές θα τα ξεπεράσει. Άλλωστε είναι μια εθελοντική υπηρεσία.

Η μοναδική ευκαιρία να δοκιμάσουμε λίγο φρέσκο αέρα είναι στη φάση της περισκοπικής ζώνης όταν το υποβρύχιο εκτελεί φόρτιση συστοιχίας μέσω του ιστού του αναπνευστήρα. Εκεί αν είναι μέρα , μέσω του περισκοπίου θα δούμε και λίγο το φώς του σύμπαντος κόσμου.


Δεν υπάρχει στο σκάφος η αίσθηση του χρόνου , ειδικά σε ένα πολυήμερο πλου. Η μοναδική διαφορά που διακρίνει τη μέρα απ τη νύχτα είναι ο διαφορετικός φωτισμός που επιλέγεται.

Τα αντανακλαστικά όλων είναι υπερανθρώπινα και σε υπερδιέγερση και δεν είναι ελάχιστες οι φορές που κύματα φόβου διαπερνούν με ρίγος το σώμα σου. Το να επιβιώνεις μακρά με τον κίνδυνο κάνει τις αισθήσεις σου να λειτουργούν σε άλλα μέτρα.

Είναι χαρακτηριστικά άλλωστε τα λόγια της Α.Ε. του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια «Για να μπορείς να ζεις στο υποβρύχιο, θέλει υψηλή εκπαίδευση, ιδιότητες χαρακτήρα οι οποίες δεν είναι συνηθισμένες, μεγάλη ψυχή, μεγάλη καρδιά και ένα μεγάλο όραμα».

Στο προετοιμασία αναδύσεως ένα αίσθημα χαράς και ανακούφισης μας πλημμύριζε όλους!

Τα χαμόγελα περισσότερα. Άλλο ένα ταξίδι πήγε καλά … Αυτά μέχρι το επόμενο…

Στις μέρες μας όλη αυτή η επίπονη προσπάθεια , αναγνωρίζεται απ τους περισσότερους Συνέλληνες με ένα ειρωνικό μειδίαμα και τη φράση "μα τόσο νέος στη σύνταξη;¨

Βέβαια δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι αλλά το επίσημο κράτος που φρόντισε να περάσει στην κοινωνία το μήνυμα ότι την ευθύνη για την διάλυση των δημοσίων οικονομικών δεν την έχουν οι κάκιστοι πολιτικοί παράγοντες αλλά αυτοί που κρατούν Θερμοπύλες. Ας είναι καλά..

Εύχομαι όλα να πάνε καλά με το ARA San Juan (S-42).

Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο τέτοιος θάνατος. Ειδικά σε Γενναίους...