Νομοσχέδιο ΥΠΕΘΑ: Το άρθρο 27, η φωτογραφική διάταξη του Πάνου Καμμένου, δείχνει πως ήδη μια στρεβλή κατάσταση, αυτή του στρατιωτικού συνδικαλισμού μπορεί να γίνει χειρότερη!
Γράφει ο Ιωάννης Σαρίδης,
Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης, μέλος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής
Ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες και το φιλόξενο ArmyVoice, αλλά οφείλω να ομολογήσω, πως οι παρακάτω γραμμές γράφονται με “βαριά καρδιά”. Κι αυτό, επειδή η απογοήτευση του “δεν αλλάζει το παραμικρό προς το καλύτερο” βρήκε την επιτομή της στις νέες ρυθμίσεις για τη θεσμική εκπροσώπηση των εν ενεργεία στελεχών στις Ένοπλες Δυνάμεις, τη γνωστή κι ως “Χακί Συνδικαλισμό”.
Επειδή όμως οι βουλευτές, και μάλιστα οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας, δεν (πρέπει να) έχουμε το προνόμιο της ανέξοδης γκρίνιας, οφείλω να καταγράψω δημοσίως ορισμένα πράγματα, έστω κι αν αφορούν ένα μικρό τμήμα των διατάξεων σε ένα σχέδιο νόμου, που φιλοδοξεί να ρυθμίσει πολλά ζητήματα στη λειτουργία του Στρατεύματος.
Ο “Χακί Συνδικαλισμός”, λοιπόν, όπως αυτός θεσμοθετήθηκε το Καλοκαίρι του 2016 και λειτουργεί ως σήμερα, είχε μόνο θύματα και κανένα νικητή:
Τα στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων δεν βρήκαν ένα λειτουργικό τρόπο να εκπροσωπηθούν, διεκδικώντας με ήπιο τρόπο ρυθμίσεις, που σε άλλες πτυχές του κοινωνικού βίου είναι αυτονόητες.
Αντίθετα, η μεγάλη τους πλειοψηφία δε φαίνεται να αγκάλιασε τις κατά τόπους ενώσεις, αλλά και όσα το έπραξαν, βρέθηκαν διασπασμένα σε δύο τάσεις. Ο βαθμός δε της διάσπασης αυτής αποδεικνύεται και από μια σειρά δημόσιων και καθόλου τιμητικών αναμετρήσεων, που έφτασαν ακόμη και στις δικαστικές αίθουσες.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας βρέθηκε, τελικά, διπλά εκτεθειμένος: Με τη φωτογραφική διάταξη του 2016 φάνηκε ότι επιδιώκει και έναν έμμεσο έλεγχο του Στρατεύματος, σε μια διάσταση πέραν των αρμοδιοτήτων του, ενώ η αδυναμία της Π.Ο.Ε.Σ. να εναρμονιστεί έγκαιρα με τις διατάξεις του νόμου, τον ανάγκασαν να επανέρχεται σήμερα με νέες προτάσεις, ακόμη φωτογραφικότερες.
Τελευταίο, το κυριότερο. Ακόμη κι η Άμυνα της Χώρας, μάλλον βγαίνει - ευτυχώς λίγο – χαμένη. Για παράδειγμα, υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο, η συζήτηση του νέου σχεδίου νόμου να συμπέσει με τη διεξαγωγή της άσκησης “Παρμενίων”.
Προσωπικά, δε θα νιώθω άνετα γνωρίζοντας, πως κάποια στελέχη, εκτιμώ ελάχιστα, θα έχουν το ένα μάτι στο ραντάρ και το άλλο στο κινητό τους, επειδή, πάλι με ευθύνη του Υπουργού, θα συμπέσουν η συζήτηση ενός σημαντικού νομοσχεδίου κι η χρησιμότερη (και κρισιμότερη) άσκηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Για το θέμα του “Χακί Συνδικαλισμού” η Ένωση Κεντρώων κι εγώ ως τομεάρχης Εθνικής Άμυνας θα μπορούσαμε να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη.
Με απανωτές παρεμβάσεις στη Βουλή, επανειλημμένο κοινοβουλευτικό έλεγχο, αρθρογραφία, ακόμη και με έκκληση στους συναδέλφους βουλευτές της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας προσπαθήσαμε, “και με το καλό, και με το άγριο”, να καταδείξουμε, πως όσα επιχειρήθηκαν, και τελικά πραγματοποιήθηκαν, μόνο ζημιά θα προκαλέσουν.
Η πικρή δικαίωσή μας, βοήθησε κάπως να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη, όχι όμως και το κεφάλι μας ήσυχο, οπότε, χωρίς περιστροφές, καταλήγω:
- Πρέπει τα εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να εκπροσωπούνται μέσω ενώσεων και της ομοσπονδίας αυτών;
Ναι, αρκεί αυτό να γίνεται σε ένα σαφές, πλήρες, λειτουργικό και αυστηρό πλαίσιο, που δε θα διαταράσσει την Ιεραρχία του Στρατεύματος και την Πειθαρχία εντός του.
- Επετεύχθη αυτό με τις προηγούμενες ρυθμίσεις του 2016;
'Οχι, ούτε κατά διάνοια, κι αυτό αποδεικνύεται από την παρούσα κατάσταση, αλλά και τη σιωπηρή εμπράγματη παραδοχή του Υπουργείου, που προχωρά σε νέα νομοθετική πρωτοβουλία, μόλις 12 μήνες μετά τη δημοσίευση του προηγούμενου νόμου.
- Θα βελτιώσουν την κατάσταση οι νέες διατάξεις του άρθρου 27;
Όχι. Σε μερικούς μήνες θα ξαναγράφω περίπου αυτούσιο το παρόν κείμενο, με την προσθήκη μιας παραγράφου που θα ξεκινά “Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ούτε οι διατάξεις του νέου νόμου βελτίωσαν την κατάσταση. Αντιθέτως...”
- Υπάρχει η δυνατότητα να πάψει η θλιβερή αυτή εικόνα;
Ναι, αρκεί ο κ. Πάνος Καμμένος να λειτουργήσει αποκλειστικά ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας κι όχι ως Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Θα ακούσει το ειλικρινές μπράβο μου, αν ανέβει στο βήμα της Βουλής και πει, “έκανα λάθος, αποσύρω τις διατάξεις, συγκροτώ επιτροπή από εκπροσώπους των κομμάτων, συνταγματολόγους και μέλη των υπαρχουσών ενώσεων, που θα επεξεργαστεί το ζήτημα από μηδενική βάση”.
- Υπάρχει πιθανότητα να συμβεί αυτό;
Φαινομενικά μηδαμινή, αλλά έχω μάθει να μη υποτιμώ την “Ψυχή του Έλληνα Στρατιώτη” και τους τρόπους που αυτή εκδηλώνεται, από το νεοσύλλεκτο μέχρι την κορυφή της Ιεραρχίας.
Γράφει ο Ιωάννης Σαρίδης,
Βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης, μέλος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής
Ας με συγχωρήσουν οι αναγνώστες και το φιλόξενο ArmyVoice, αλλά οφείλω να ομολογήσω, πως οι παρακάτω γραμμές γράφονται με “βαριά καρδιά”. Κι αυτό, επειδή η απογοήτευση του “δεν αλλάζει το παραμικρό προς το καλύτερο” βρήκε την επιτομή της στις νέες ρυθμίσεις για τη θεσμική εκπροσώπηση των εν ενεργεία στελεχών στις Ένοπλες Δυνάμεις, τη γνωστή κι ως “Χακί Συνδικαλισμό”.
Επειδή όμως οι βουλευτές, και μάλιστα οι συμμετέχοντες στην Επιτροπή Εθνικής Άμυνας, δεν (πρέπει να) έχουμε το προνόμιο της ανέξοδης γκρίνιας, οφείλω να καταγράψω δημοσίως ορισμένα πράγματα, έστω κι αν αφορούν ένα μικρό τμήμα των διατάξεων σε ένα σχέδιο νόμου, που φιλοδοξεί να ρυθμίσει πολλά ζητήματα στη λειτουργία του Στρατεύματος.
Ο “Χακί Συνδικαλισμός”, λοιπόν, όπως αυτός θεσμοθετήθηκε το Καλοκαίρι του 2016 και λειτουργεί ως σήμερα, είχε μόνο θύματα και κανένα νικητή:
Τα στελέχη των Ενόπλων μας Δυνάμεων δεν βρήκαν ένα λειτουργικό τρόπο να εκπροσωπηθούν, διεκδικώντας με ήπιο τρόπο ρυθμίσεις, που σε άλλες πτυχές του κοινωνικού βίου είναι αυτονόητες.
Αντίθετα, η μεγάλη τους πλειοψηφία δε φαίνεται να αγκάλιασε τις κατά τόπους ενώσεις, αλλά και όσα το έπραξαν, βρέθηκαν διασπασμένα σε δύο τάσεις. Ο βαθμός δε της διάσπασης αυτής αποδεικνύεται και από μια σειρά δημόσιων και καθόλου τιμητικών αναμετρήσεων, που έφτασαν ακόμη και στις δικαστικές αίθουσες.
Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας βρέθηκε, τελικά, διπλά εκτεθειμένος: Με τη φωτογραφική διάταξη του 2016 φάνηκε ότι επιδιώκει και έναν έμμεσο έλεγχο του Στρατεύματος, σε μια διάσταση πέραν των αρμοδιοτήτων του, ενώ η αδυναμία της Π.Ο.Ε.Σ. να εναρμονιστεί έγκαιρα με τις διατάξεις του νόμου, τον ανάγκασαν να επανέρχεται σήμερα με νέες προτάσεις, ακόμη φωτογραφικότερες.
Τελευταίο, το κυριότερο. Ακόμη κι η Άμυνα της Χώρας, μάλλον βγαίνει - ευτυχώς λίγο – χαμένη. Για παράδειγμα, υπάρχει το σοβαρό ενδεχόμενο, η συζήτηση του νέου σχεδίου νόμου να συμπέσει με τη διεξαγωγή της άσκησης “Παρμενίων”.
Προσωπικά, δε θα νιώθω άνετα γνωρίζοντας, πως κάποια στελέχη, εκτιμώ ελάχιστα, θα έχουν το ένα μάτι στο ραντάρ και το άλλο στο κινητό τους, επειδή, πάλι με ευθύνη του Υπουργού, θα συμπέσουν η συζήτηση ενός σημαντικού νομοσχεδίου κι η χρησιμότερη (και κρισιμότερη) άσκηση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Για το θέμα του “Χακί Συνδικαλισμού” η Ένωση Κεντρώων κι εγώ ως τομεάρχης Εθνικής Άμυνας θα μπορούσαμε να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη.
Με απανωτές παρεμβάσεις στη Βουλή, επανειλημμένο κοινοβουλευτικό έλεγχο, αρθρογραφία, ακόμη και με έκκληση στους συναδέλφους βουλευτές της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας προσπαθήσαμε, “και με το καλό, και με το άγριο”, να καταδείξουμε, πως όσα επιχειρήθηκαν, και τελικά πραγματοποιήθηκαν, μόνο ζημιά θα προκαλέσουν.
Πικρή δικαίωση
Η πικρή δικαίωσή μας, βοήθησε κάπως να έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη, όχι όμως και το κεφάλι μας ήσυχο, οπότε, χωρίς περιστροφές, καταλήγω:
- Πρέπει τα εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων να εκπροσωπούνται μέσω ενώσεων και της ομοσπονδίας αυτών;
Ναι, αρκεί αυτό να γίνεται σε ένα σαφές, πλήρες, λειτουργικό και αυστηρό πλαίσιο, που δε θα διαταράσσει την Ιεραρχία του Στρατεύματος και την Πειθαρχία εντός του.
- Επετεύχθη αυτό με τις προηγούμενες ρυθμίσεις του 2016;
'Οχι, ούτε κατά διάνοια, κι αυτό αποδεικνύεται από την παρούσα κατάσταση, αλλά και τη σιωπηρή εμπράγματη παραδοχή του Υπουργείου, που προχωρά σε νέα νομοθετική πρωτοβουλία, μόλις 12 μήνες μετά τη δημοσίευση του προηγούμενου νόμου.
- Θα βελτιώσουν την κατάσταση οι νέες διατάξεις του άρθρου 27;
Όχι. Σε μερικούς μήνες θα ξαναγράφω περίπου αυτούσιο το παρόν κείμενο, με την προσθήκη μιας παραγράφου που θα ξεκινά “Δυστυχώς, όπως αποδείχθηκε στην πράξη, ούτε οι διατάξεις του νέου νόμου βελτίωσαν την κατάσταση. Αντιθέτως...”
- Υπάρχει η δυνατότητα να πάψει η θλιβερή αυτή εικόνα;
Ναι, αρκεί ο κ. Πάνος Καμμένος να λειτουργήσει αποκλειστικά ως Υπουργός Εθνικής Άμυνας κι όχι ως Πρόεδρος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων. Θα ακούσει το ειλικρινές μπράβο μου, αν ανέβει στο βήμα της Βουλής και πει, “έκανα λάθος, αποσύρω τις διατάξεις, συγκροτώ επιτροπή από εκπροσώπους των κομμάτων, συνταγματολόγους και μέλη των υπαρχουσών ενώσεων, που θα επεξεργαστεί το ζήτημα από μηδενική βάση”.
- Υπάρχει πιθανότητα να συμβεί αυτό;
Φαινομενικά μηδαμινή, αλλά έχω μάθει να μη υποτιμώ την “Ψυχή του Έλληνα Στρατιώτη” και τους τρόπους που αυτή εκδηλώνεται, από το νεοσύλλεκτο μέχρι την κορυφή της Ιεραρχίας.
No comments
Post a Comment