Μισθολόγιο: Ο Καμμένος, ο Βίτσας, οι απειλές για νέες μειώσεις και η πραγματικότητα

Μισθολόγιο: Άλλα λέει ο Καμμένος, άλλα ο Βίτσας και άλλα βιώνουν οι στρατιωτικοί! Μια εξήγηση του τι συμβαίνει

Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΗΛΙΑΔΗ

"Όταν οι πολιτικές επιλογές είναι περιορισμένες, ο πολιτικός λόγος προσπαθεί να πείσει δια του πάθους και ήθους, αντί των λογικών επιχειρημάτων".

Αυτό το συμπέρασμα της έρευνας πάνω στην εκφορά του πολιτικού λόγου, που έκανε η  Ομάδα Έρευνας "Ρητορική, Επικοινωνία και Πειθώ"  του Πανεπιστημίου Πειραιά, μπορούμε να το διακρίνουμε στην ρητορική του υπουργού Εθνικής Άμυνας Πάνου Καμμένου.

Δεν πέρασε ένα 24ωρο από τη στιγμή που ο αναπληρωτής υπουργός εθνικής άμυνας Δημήτρης Βίτσας αποκάλυψε ότι ο προϋπολογισμός του ΥΠΕΘΑ για τους στρατιωτικούς έχει περικοπεί κατά ένα δισ. ευρώ και πως οι στρατιωτικοί έχουν χάσει έως και το 50% των εισοδημάτων τους.

Σε αυτούς τους υπολογισμούς δεν περιλαμβάνονται οι περικοπές που έγιναν με το 4ο Μνημόνιο που ψηφίστηκε στην Βουλή, καθώς οι υπηρεσίες του ΥΠΘΑ δεν έχουν ακόμα προσαρμοστεί για την εφαρμογή του.


Σε αναμονή αυτής της εφαρμογής, η οποία επιφέρει μεγάλες μειώσεις στους βασικούς μισθούς των στρατιωτικών και "πετσόκομα" στα επιδόματα, (τα οποία δεν θα φανούν άμεσα λόγω προσωπικής διαφοράς, αλλά στο επόμενο διάστημα), ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Πάνος Καμμένος σε τηλεοπτική του εμφάνιση στον ΑΝΤ-1 άρχισε να απειλεί ότι η αντιπολίτευση θα κόψει μισθούς!

Ο κ. Καμμένος, ο οποίος υπέγραψε τις μειώσεις, δήλωσε στην εκπομπή "καλημέρα Ελλάδα" ότι "η κα. Μπακογιάννη έλεγε πως θα μειώσει τον προϋπολογισμό του ΥΠΕΘΑ μόλις γίνει κυβέρνηση άρα αυτό σημαίνει μειώσεις μισθών των στελεχών και κανένας εξοπλισμός για τη χώρα μας".

Είναι προφανές ότι ο υπουργός θέλει να αποποιηθεί τις ευθύνες για τις μειώσεις και μετατοπίζει το πρόβλημα αλλού για να μπερδέψει και να εκφοβίσει, μια συνήθης πρακτική στην ρητορική του φόβου.

Στην Ελλάδα η στρατηγική επικοινωνία που σχεδιάζεται από πολιτικά γραφεία, περιέχει πολλά φοβικά επιχειρήματα.

Ο φόβος είναι η φαντασίωση της απειλής που πλησιάζει και προκαλείται από τη συνειδητοποίηση ενός πραγματικού η κατασκευασμένου κινδύνου.

Στην περίπτωση της πολιτικής, ο φόβος κατασκευάζεται από τη διόγκωση της απειλής και στοχεύει να δώσει λύση ο πολιτικός που εμφανίζεται λίγο πολύ ως "σωτήρας". 

Σε αυτό το πλαίσιο, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, αντί να επικεντρώσει στο πρόβλημα που ο ίδιος δημιούργησε στους στρατιωτικούς, ψηφίζοντας το νέο μνημόνιο, πετάει το μπαλάκι στην εξέδρα και προσπαθεί να δημιουργήσει φόβο ότι εάν άλλοι πέραν αυτού έρθουν στην εξουσία, τότε θα προβούν σε περικοπές!

Πάντως τα μηνύματα που λαμβάνουμε από στρατιωτικούς δεν είναι καθόλου αισιόδοξα.

Και όπως λέει η Μυρσίνη Δογάνη, ερευνήτρια του Τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πειραιά, συνήθως ο υπερβολικά διογκωμένος φόβος αυτοκαταστρέφεται, αποδομείται μέσα από την υπερβολή του, και η ελπίδα είναι ο ισχυρότερος αποδομητικός παράγοντας, όσο δύσκολες και αν είναι οι αντικειμενικές συνθήκες μιας κρίσης.